اگر روزی تو را می یافتم در ناکجاهایت

سرم را می نهادم با دو دستم پیش پاهایت

------------------------------------------

اگر روزی تو را می یافتم در کوچه تنهایت

یکی می کوفتم محکم به زیر ناکجاهایت

همین دیروز فهمیدم مرا دیگر نمی خواهی

که من هم با خودم گفتم: جنهم! گور بابایت!

ولی هر روز می گویی : قرار ما همین فردا

مرا دیوانه کردی با همین امروز و فردایت

گذشت آن روزگاری که به دقت با کمال میل

سرم را می بریدم می نهادم زیر پاهایت

تو با این حال و احوالت چگونه درس می خوانی

فقط  یک درس تو خوب است؛آن هم درس املایت

یقین دارم یقین داری همیشه زنده می مانی

و عزرائیل هم حتی نخواهد خورد حلوایت

تو با این بچه بازی ها چرا از خود نمی پرسی

چگونه مادرت دیگر نمی گیرد سرپایت؟!

همین شعری که نشنیدی کم از تیپا و اردنگی است؟

چگونه می توانی بعد از این برخیزی از جایت؟